Samen helen
De laatste maanden hebben in het teken gestaan van mooie inzichten, ontmoetingen en spirituele groei. Een helend proces wat we niet alleen kunnen, maar waarbij het inzicht ons wordt gespiegeld vanuit de ander. En wat hiermee weer een mooi verhaal oplevert om te delen! Een paar maanden terug ben ik op een beurs gaan kijken en voelen, met de insteek zelf mogelijk een keer deel te nemen. Een dag waarbij ik in gesprek raakte met een aantal mensen, waaronder iemand die stenen verkoopt. Omdat het een leuk gesprek was, nam ik het besluit een steen uit te zoeken zodat ik zijn gegevens had en dus nog eens contact kon opnemen. Het bleek het begin van een mooie reis….
De steen die ik heb intuïtief heb gepakt, bleek een apatiet. Op dat moment nog niet wetende wat de steen voor eigenschappen heeft, of wat hij mij zou gaan brengen, ging ik blij en met een goed gevoel na een leuk gesprek naar huis. Los van de gegevens van de verkoper, intrigeerde de steen mij en ging ik al snel op zoek naar zijn eigenschappen. Na een korte reiniging onder de kraan ging de apatiet hanger om de nek. Al snel bleek echter dat de steen niet zomaar was gekozen. Een speurtocht op internet leverde vervolgens een mooie extra apatiet als handsteen op en sindsdien ben ik onafscheidelijk van beide stenen.
Wat in eerste instantie een bezoekje aan een beurs leek ter overweging van eventuele deelname, bleek een enorme stap waarbij een poort is opengegaan en ik vrijwel de gehele dag in verbinding sta met een hoger iets wat mij inzichten verschaft en antwoorden geeft. Vrijwel de hele dag voel ik dat mijn hogere kruinchakra wijd open staat, kriebelt het op mijn hoofd en is de doorstroming duidelijk aanwezig. Dankbaarheid alom dus dat dit op mijn pad heeft mogen komen.
De laatste ontmoetingen krijg ik steeds weer de bevestiging dat mijn energie verandert en mijn hart steeds verder open gaat staan. Een proces waarbij er soms inzichten gedeeld mogen worden, ik zelf ook nieuwe dingen mag voelen en ervaren, maar ook een proces waarbij de begeleiding overduidelijk aanwezig is en mij het vertrouwen geeft om verder te gaan.
Achteraf bezien is de stap eigenlijk gezet op het moment dat ik (een deel van) de weerstand los ging laten en bereid was om er werkelijk voor te gaan. Oftewel, het moment waarbij het hart het hoofd mocht gaan overnemen en ik zo de samenwerking met het Goddelijke kon gaan toelaten. Iets wat jaren heeft geduurd en waarbij ik me realiseer dat ik nog steeds stappen te zetten heb, maar ook een proces waarbij ik me nog eens overduidelijk realiseer dat de dingen die we tegenkomen niet voor niets zijn. Want wat als ik niet mijn gevoel had gevolgd en dus niet het gesprek was aangegaan… en op dat moment dus niet de apatiet had gekocht? Elke ontmoeting, elke beweging, elk woord dat wordt gesproken heeft een uitwerking en kunnen we vertalen naar een boodschap voor onszelf. We hoeven er alleen maar voor open te staan én op te vertrouwen. Iets wat makkelijker gezegd is dan gedaan, zeker in een wereld waarin de uiterlijke schijn hoogtij viert en het leven vanuit het hart en het volgen van ons gevoel vaak als zweverig of zelfs onacceptabel wordt ervaren.
Alle stapjes die de laatste maanden zijn gezet geven mij iedere keer weer de bevestiging dat ik nog meer mag leren vertrouwen. Door te doen vanuit het hart en door werkelijk te luisteren naar de stilte, krijg je nadien steevast de bevestiging dat het gewoon volledig klopt… het hele plaatje.
Een deel van het proces is echter ook het herkennen van trauma’s, om deze vervolgens te doorzien en los te kunnen laten. Zo weet ik bijvoorbeeld dat ik in een vorig leven in Italië al een relatie heb met mijn huidige vrouw Beatrix. We hebben delen hiervan al samen herbeleefd en ook is duidelijk geworden dat bepaalde patronen, verwachtingen en emoties in het nu, uiteindelijk hun oorsprong vinden in ons leven in Italië.
Eén van de trauma’s uit deze periode is het verlies van een kind, wat uiteraard een groot verdriet betekende, maar ook verwijten onderling en uiteindelijk een breuk van onze relatie destijds. Een trauma waar Beatrix de laatste tijd actief mee aan de slag was om vanuit inzicht achter zich te kunnen laten en zo uit bepaalde patronen te kunnen stappen die hieruit voort zijn gekomen.
Een mooi voorbeeld van hoe het met elkaar praten, elkaars inzichten delen en vooral ook elkaar de ruimte durven en kunnen geven om gevoeligheden en emoties te kunnen bespreken, ook bij de ander kan leiden tot inzichten. Uiteindelijk bleek een bepaalde angst die ik ervaar, bijvoorbeeld tijdens films wanneer de chauffeur van een auto zijn blik afwendt van de weg, voort te komen uit het feit dat ik destijds in Italië niet alert was en zo een ongeluk heb veroorzaakt. Een angst waarvan ik nu dus weet waar de wortels liggen en die ik mag loslaten.
Overigens sprak ik onlangs met iemand over mijn avontuur met de apatiet én het vorige leven van Beatrix en mij in Italië. Ook hier bleek maar weer dat samen delen, ook samen helen betekent. Wat bleek? Ook hij voelde een enorme doorstroming bij de apatiet, is inmiddels ook in het bezit van een handsteen en ervaart dat er een kanaal is opengegaan. Daarnaast blijkt er ook nog een vroegere link te liggen met Italië….
De boodschap van dit verhaal? Durf te delen, durf te vertrouwen, durf jezelf bloot te geven en kwetsbaar op te stellen, uiteraard bij de juiste mensen. Maar ook: stap uit de weerstand, oftewel stap uit je hoofd, uit je ego en ín je hart. Voor mijzelf heeft dit de laatste maanden een grote stap vooruit betekend, waarin ik verbondenheid ervaar, waarin vanuit hartelijkheid mooie nieuwe contacten ontstaan, waarbij er dingen op je pad worden gebracht die je verder helpen en waarin weerstand dus plaats maakt voor flow. Een stap waarvan ik me achteraf afvraag waarom ik hem niet eerder heb genomen….
Durf jij de stap te nemen?
Een deel van het proces is echter ook het herkennen van trauma’s, om deze vervolgens te doorzien en los te kunnen laten. Zo weet ik bijvoorbeeld dat ik in een vorig leven in Italië al een relatie heb met mijn huidige vrouw Beatrix. We hebben delen hiervan al samen herbeleefd en ook is duidelijk geworden dat bepaalde patronen, verwachtingen en emoties in het nu, uiteindelijk hun oorsprong vinden in ons leven in Italië.
Eén van de trauma’s uit deze periode is het verlies van een kind, wat uiteraard een groot verdriet betekende, maar ook verwijten onderling en uiteindelijk een breuk van onze relatie destijds. Een trauma waar Beatrix de laatste tijd actief mee aan de slag was om vanuit inzicht achter zich te kunnen laten en zo uit bepaalde patronen te kunnen stappen die hieruit voort zijn gekomen.
Een mooi voorbeeld van hoe het met elkaar praten, elkaars inzichten delen en vooral ook elkaar de ruimte durven en kunnen geven om gevoeligheden en emoties te kunnen bespreken, ook bij de ander kan leiden tot inzichten. Uiteindelijk bleek een bepaalde angst die ik ervaar, bijvoorbeeld tijdens films wanneer de chauffeur van een auto zijn blik afwendt van de weg, voort te komen uit het feit dat ik destijds in Italië niet alert was en zo een ongeluk heb veroorzaakt. Een angst waarvan ik nu dus weet waar de wortels liggen en die ik mag loslaten.
Overigens sprak ik onlangs met iemand over mijn avontuur met de apatiet én het vorige leven van Beatrix en mij in Italië. Ook hier bleek maar weer dat samen delen, ook samen helen betekent. Wat bleek? Ook hij voelde een enorme doorstroming bij de apatiet, is inmiddels ook in het bezit van een handsteen en ervaart dat er een kanaal is opengegaan. Daarnaast blijkt er ook nog een vroegere link te liggen met Italië….
De boodschap van dit verhaal? Durf te delen, durf te vertrouwen, durf jezelf bloot te geven en kwetsbaar op te stellen, uiteraard bij de juiste mensen. Maar ook: stap uit de weerstand, oftewel stap uit je hoofd, uit je ego en ín je hart. Voor mijzelf heeft dit de laatste maanden een grote stap vooruit betekend, waarin ik verbondenheid ervaar, waarin vanuit hartelijkheid mooie nieuwe contacten ontstaan, waarbij er dingen op je pad worden gebracht die je verder helpen en waarin weerstand dus plaats maakt voor flow. Een stap waarvan ik me achteraf afvraag waarom ik hem niet eerder heb genomen….
Durf jij de stap te nemen?
