De roep om verinnerlijking
Juist in deze tijd, waarin velen hopen dat de beperkingen die zijn opgelegd door corona weer zo snel mogelijk worden opgeheven en we weer “vrij” kunnen zijn, roept bij mij de wens tot verdere verinnerlijking. Want wees eerlijk; zit de vrijheid niet in jezelf? De afgelopen periode is er een geweest waarin veel mensen met name de beperkingen hebben ervaren. Niet meer naar festivals mogen, geen terrasjes, niet meer de stad in om te shoppen. Regels die ons worden opgelegd vanuit de overheid, controle van onze bewegingen door corona apps, avondklok etc.… en uiteraard het vaccinatiebeleid hebben tot de nodige onrust en discussies geleid.
Uiteraard zijn er velen die hier direct of indirect de financiële maar ook emotionele consequenties van ervaren. Winkels die noodgedwongen dicht moeten, mkb’ers waar het water aan de lippen staat en sommigen zelfs moeite hebben om nog fatsoenlijk eten op tafel te kunnen zetten. Velen worden door de huidige situatie gedwongen het roer om te gooien en in te zetten op iets anders. Maar wat?.....
Juist in deze tijd, waarin alles schreeuwt om verruiming, beweging, vrijheid.. is het belangrijk om te verinnerlijken. Wanneer we erin slagen alle versluieringen los te laten, eerlijk naar vraagstukken te kijken en vervolgens af te stemmen op ons innerlijk weten….dan is elk antwoord in onszelf te vinden. En ja, ook nu geldt weer; makkelijker gezegd dan gedaan!
Het probleem wat ik hierbij zelf ervaar is dat juist wanneer de situatie nijpend begint te worden, er veranderingen op komst zijn of de situatie roept om inzichten, het ego begint op te spelen. Veelal beland ik vervolgens vanuit het perspectief van angst in mijn hoofd in plaats van af te stemmen op mijn innerlijk weten. Hoe moeilijk is het om juist in een periode als deze te leren vertrouwen op dat stemmetje wat er altijd is, maar oh zo snel wordt overschreeuwd door de hersenspinsels die ontstaan door de meest fantastische complottheorieën die het ego op het podium weet te brengen.
Angst brengt ons echter niets verder. Enkel het loslaten van de angst, het volledig terugkomen in het nu, in het vertrouwen en volledige acceptatie van de toekomst kan je werkelijk verder brengen.
De oplossing zit dus in het verder verinnerlijken. Steeds weer terugkeren naar jezelf, als het ware meditatief beschouwen en je vooral niet laten leiden door angst. Je niet meer gek laten maken door de media, je niet meer laten leiden door wat een ander zegt, puur vertrouwen op dat innerlijke stemmetje wat eigenlijk het antwoord al weet.
Het is niet eenvoudig. Sterker nog, alleen al de bewustwording dat het antwoord er eigenlijk al ligt en wat je diep van binnen al aanvoelt maar niet durft te benoemen…. Oh wat is het soms moeilijk om eerlijk te zijn naar jezelf!
Vroeg of laat zal je echter toch moeten. Dingen komen nou eenmaal op je pad omdat je er iets van hebt te leren. De toekomst is hierin vergeeflijk. Heb je nu geen zin om te leren dan komt het vroeg of laat toch weer voorbij en wordt je wederom getriggerd. Net zo lang tot je het met beide handen aangrijpt en er iets mee doet.
Laten we dus deze periode, waarin de triggers voor het oprapen liggen, gebruiken om verder te verinnerlijken. Verder te leren om vooral eerlijk te zijn naar onszelf, te herkennen, te erkennen en vervolgens de stappen te nemen waarvan we eigenlijk allang wisten dat die nodig zijn om verder te kunnen groeien. Hiermee zijn we tevens in staat datgeen wat we nu als een beperking ervaren, los te laten en gewoon te laten zijn. Niks complottheorieën, niks weerstand, gewoon mee leren stromen en vanuit je eigen identiteit je “eigen” keuzes leren en durven maken. Op die manier zijn we in staat om met zijn allen de wereld te vormen en nóg een beetje mooier te maken dan hij nu eigenlijk al is…
De oplossing zit dus in het verder verinnerlijken. Steeds weer terugkeren naar jezelf, als het ware meditatief beschouwen en je vooral niet laten leiden door angst. Je niet meer gek laten maken door de media, je niet meer laten leiden door wat een ander zegt, puur vertrouwen op dat innerlijke stemmetje wat eigenlijk het antwoord al weet.
Het is niet eenvoudig. Sterker nog, alleen al de bewustwording dat het antwoord er eigenlijk al ligt en wat je diep van binnen al aanvoelt maar niet durft te benoemen…. Oh wat is het soms moeilijk om eerlijk te zijn naar jezelf!
Vroeg of laat zal je echter toch moeten. Dingen komen nou eenmaal op je pad omdat je er iets van hebt te leren. De toekomst is hierin vergeeflijk. Heb je nu geen zin om te leren dan komt het vroeg of laat toch weer voorbij en wordt je wederom getriggerd. Net zo lang tot je het met beide handen aangrijpt en er iets mee doet.
Laten we dus deze periode, waarin de triggers voor het oprapen liggen, gebruiken om verder te verinnerlijken. Verder te leren om vooral eerlijk te zijn naar onszelf, te herkennen, te erkennen en vervolgens de stappen te nemen waarvan we eigenlijk allang wisten dat die nodig zijn om verder te kunnen groeien. Hiermee zijn we tevens in staat datgeen wat we nu als een beperking ervaren, los te laten en gewoon te laten zijn. Niks complottheorieën, niks weerstand, gewoon mee leren stromen en vanuit je eigen identiteit je “eigen” keuzes leren en durven maken. Op die manier zijn we in staat om met zijn allen de wereld te vormen en nóg een beetje mooier te maken dan hij nu eigenlijk al is…
