Loslaten van je IK
Alles wat we meemaken gebeurt met een reden. Veelal gaan de momenten voorbij en ontgaat ons het waarom. En soms heb je van die dagen dat het waarom de rode draad is door alles wat er plaatsvindt. Onlangs had ik weer zo’n dag… het loslaten van je IK…. Om maar gelijk van wal te steken; Je enige beperking zit in de angst om je eigen identiteit los te laten.
Een van de triggers was een aantal mensen die met elkaar in een woongemeenschap leefden. De achterliggende motivatie was het beperken van hun energetische footprint en zoveel mogelijk energieneutraal te leven. Om dit te bereiken werd zoveel mogelijk gedeeld en gebruik gemaakt van elkaars kennis en kunde. Vele jaren terug werd ik ook al getriggerd door iemand die op eenzelfde manier in het leven stond en ook in een woongemeenschap was opgenomen.
Enerzijds lijkt het leven in een woongemeenschap me prachtig. De dingen samen kunnen doen, belangeloos delen, bewust bezig zijn met je omgeving en hierbij van elkaar leren en beter worden. De andere zijde is echter dat je hierbij ook in staat zult moeten zijn het belang van de gemeenschap boven dat van jezelf te stellen en dus in feite je IK los te kunnen laten. En daar zit de angel…
In onze wereld zijn we van kinds af aan gewend om voor onszelf op te leren komen, ‘ons mannetje te staan’, een eigen identiteit te creëren en onszelf hiermee meer of minder succesvol neer te zetten in de samenleving. Het succes wordt hierbij echter afgemeten aan de identiteit die we onszelf hebben aangemeten en niet om wie we werkelijk zijn. Hoe mooi zou het zijn wanneer we deze mantel af kunnen gooien en gewoon naakt als ons WARE zelf door het leven kunnen gaan?
Mijn proces van de laatste jaren bestaat uit pellen. Het pellen van een ui, waarbij ik laagje voor laagje de mantel eraf pulk tot mijn ware zelf overblijft. Tijdens dit proces is het soms lastig om vol overtuiging verder te blijven gaan met pellen. Van alle kanten worden we getriggerd om maatschappelijk verantwoord te zijn en ons aan te passen aan het beeld wat middels de media, onze opvoeding, verwachtingen van de mensen om ons heen wordt geschept. Bij deze; ik heb besloten dat ik PAS!
Ik wil groeien, ik wil mijn WARE zelf kunnen zijn, ik wil de verbondenheid continue kunnen voelen, IK WIL… En daar zit het addertje; wederom heb ik het over identiteit. IK en IK WIL, mijn ego beleving.
Om uit deze persoonlijke beleving te kunnen stappen is het essentieel om jezelf volledig bloot te durven geven. Geen angst meer te hebben voor wat anderen van je vinden, het volledig kunnen accepteren en omarmen van de weg die je bewandelt inclusief de consequenties die erbij horen.
Vanmorgen heb ik sinds lange tijd weer eens tijd genomen om te mediteren, vervolgens een uur heerlijk in bad te onslakken en te schrijven. Bewust tijd nemen om uit mezelf te kunnen stappen en in mezelf als universeel wezen te kunnen stappen. Mijn identiteit te herkennen en los te leren laten en onderdeel uit te kunnen maken van een belangeloos zijn waarin we met elkaar de wereld nog beter en nog mooier gaan maken! En wie weet… ooit nog eens die woongemeenschap?
Is dat niet waarom het draait, juist in een periode zoals we deze nu met zijn allen doormaken? Onthaasten en terug leren keren naar onszelf. Laagje voor laagje blijven pulken en pellen…tot we volledig naakt in ons ware ZIJN overblijven….
Ik wil groeien, ik wil mijn WARE zelf kunnen zijn, ik wil de verbondenheid continue kunnen voelen, IK WIL… En daar zit het addertje; wederom heb ik het over identiteit. IK en IK WIL, mijn ego beleving.
Om uit deze persoonlijke beleving te kunnen stappen is het essentieel om jezelf volledig bloot te durven geven. Geen angst meer te hebben voor wat anderen van je vinden, het volledig kunnen accepteren en omarmen van de weg die je bewandelt inclusief de consequenties die erbij horen.
Vanmorgen heb ik sinds lange tijd weer eens tijd genomen om te mediteren, vervolgens een uur heerlijk in bad te onslakken en te schrijven. Bewust tijd nemen om uit mezelf te kunnen stappen en in mezelf als universeel wezen te kunnen stappen. Mijn identiteit te herkennen en los te leren laten en onderdeel uit te kunnen maken van een belangeloos zijn waarin we met elkaar de wereld nog beter en nog mooier gaan maken! En wie weet… ooit nog eens die woongemeenschap?
Is dat niet waarom het draait, juist in een periode zoals we deze nu met zijn allen doormaken? Onthaasten en terug leren keren naar onszelf. Laagje voor laagje blijven pulken en pellen…tot we volledig naakt in ons ware ZIJN overblijven….
